29-10-2015 | ‘Pristina geen persiflage, misschien een hyperbool’
Voor een goed bezette zaal in De Voorhof in Westerbork interviewde Walter Schlundt Bodien donderdagavond 29 oktober Toine Heijmans, de schrijver van het eerste boek dat we dit seizoen lezen. Het werd een leerzame, maar ook sfeervolle avond. Aan die sfeer droeg niet in de laatste plaats de muziek bij. Twee muzikanten van de groep Adorable zorgden met klarinet, accordeon en viool en zang voor passende ambiance, die ons in gedachten naar de Balkan voerde.
Voor de pauze vormden een aantal goed gekozen vragen de aanleiding tot een gesprek. Heijmans vertelde over zijn achtergrond. Als journalist schrijft hij al jaren vaak over de vluchtelingenkwestie. Om die stukken te kunnen schrijven trekt hij de wereld in. Als je alleen achter je laptop zit, heb je te weinig contact met de werkelijkheid van alle dag. Heijmans ken die realiteit van nabij. Hij vertelde ons dat het uitzetten van uitgeprocedeerde asielzoekers “hopeloos moeilijk” is, en dat de overheid soms ook heel ver gaat, om mensen te laten terugkeren. Alle moeite die Albert Drilling doet om Irin Nederland te doen verlaten mag dan ook zeker niet als een persiflage beschouwd worden, hooguit als een overdrijving. Als hij een kernthema van de roman zou moeten geven, dan zou die kunnen luiden: Kun je zinvol leven zonder basis. De vluchtelingen die hier naartoe komen hebben al hun roots doorgesneden. Natuurlijk ging het ook over de actualiteit. Het debat over de vluchtelingen is verhard en ontspoord, aldus Toine Heijmans. Dit debat wordt niet meer op basis van feiten gevoerd. Een journalist moet de feiten controleren, politici doen dat te weinig.
Na de pauze werden vragen van bezoekers beantwoord. De functie van de namen kwam onder andere aan de orde; Namen in de echte of valse paspoorten, het raadsel van Irins naam, Hero, die Heijmans held is, hoewel hij het niet altijd met hem eens is. En Albert Drilling, die man die steeds doet wat het beste is voor iedereen.